Over Therapeuticum Joure

Tijd voor groei

Dat doet ze al vijftien jaar vanuit haar eigen KJT, het Kinder- en Jeugdtherapeuticum in Joure. Daar heeft ze iets bijzonders neergezet, en nu is het is tijd voor de volgende fase. Voor Dorine zelf, maar ook voor haar Therapeuticum. “Ik probeer de stroom van het leven te volgen; op te pakken wat me voor de voeten komt. Ik geloof niet in toeval. Dat is al vanaf heel jong zo. Dat is de weg geweest, die gemaakt heeft wat er gebeurd is. Dan werd ik steeds weer alert gemaakt op iets nieuws en dan wist ik dat het weer tijd was voor de volgende stap. Je hoeft soms alleen je ogen en oren open te houden, en dan weet je waar je heen moet. Het is een oervertrouwen dat alles goed is zoals het is en dat alles komt op de tijd die ervoor bedoelt is.”

Daarom groeit het KJT nu door. Onder de naam Therapeuticum Joure is er niet alleen maar aandacht voor jeugd, maar ook voor therapie aan volwassenen. Dorine: “Daarbij gaat het vaak om zin- en betekenisgeving. Mensen die zich willen heroriënteren, hoe ze verder willen (met hun) leven. Bijvoorbeeld mensen met een ernstige ziekte, of mensen die een nare gebeurtenis meemaken of in een volgende levensfase komen. Vooral in existentiële crises stellen we onszelf die vraag; waarom ben ik hier, waarom overkomt mij dit? Dan gaat het om ‘levensloop psychiatrie of psychologie.’ Wie ben je geworden en waardoor? Wat is het verhaal van je leven, het narratief?”

Kwaliteit van leven

Het hele verhaal, dat is de kern van integratieve zorg. Daarbij kijk je naar alle levensgebieden; somatisch, mentaal, spiritueel, dagelijks functioneren, sociaal maatschappelijk participeren, de hele kwaliteit van leven. Dorine: “Je gaat nu naar een dokter voor je buik, naar een psycholoog voor je geestelijk welzijn. Maar ik denk dat dit veel meer geïntegreerd kan worden. Het somatische en het psychische samenvoegen. In Eindhoven gaan mensen met darmkanker twee weken voor de operatie sporten, gesprekken bij een psycholoog voeren… De resultaten na een operatie zijn veel beter. Dan denk ik hè hè… eindelijk gaan we het snappen.”

Dorine pleit er al lang voor, zorg die niet in hokjes denkt. “Steeds meer mensen denken: integratieve zorg is de weg. Onlangs was hoogleraar psychiatrie Jim van Os op de radio, over euthanasie in de psychiatrie. Dat dreigt toe te nemen, omdat we in de zorg oplossingsgericht willen werken. En als er geen oplossing is, ben je uitbehandeld en dan mag je volgens de wet euthanasie. Dat is in de psychiatrie anders dan een terminale ziekte op lichamelijk vlak.

In de zorg willen we alles fiksen, maar soms kan dat niet. Iemand die schizofrenie heeft kun je misschien niet genezen. Dat los je niet op. Mensen moeten ermee leren leven. Het is een gevaarlijke ontwikkeling in de zorg, dat we alles willen fiksen, in plaats van naar de kwaliteit van leven te kijken. Van Os zei: We moeten vanuit verbinding gaan werken.”

Het verhaal van je leven

Al in 2012 gaf Dorine een lezing, met als titel ‘Verbinding.’ Daarin benadrukte ze hoe belangrijk het is dat wij mensen in verbinding staan, omdat we zo ‘ontworpen’ zijn en eigenlijk niet anders kunnen. “Met elkaar, met de natuur, met alles om ons heen. Hoe belangrijk voeding is, bewegen, aandacht, yoga, rust,  alles wat bij een gezonde manier van leven hoort. Alle levensgebieden; somatisch, psychisch, voeding, context, maar ook het narratieve, het verhaal van je leven. Aandacht voor het hele boek van mensen, niet alleen voor een hoofdstuk.”

“Vanaf 2003 ben ik daar in mijn praktijk al mee bezig. Toen mocht het nog niet gezegd worden, maar ik ben het toch gaan doen. Men was er wel bang voor, want was het niet te zweverig? Het moet toch allemaal evidence-based… Maar ik weet nog dat ik bloemen kreeg van iemand die niet meer met woorden kon zeggen wat hij had ervaren bij mijn lezing over verbinding. Dat is het mooiste wat er is; als je mensen kunt raken met wat je doet.”

Kwaliteit van zorg

“Ik zou het heel fijn vinden als er een moment komt in de maatschappij, waarin je gewoon kunt doen wat je hart je ingeeft en dat dit ook gewaardeerd wordt. Nou probeer ik dat al zo veel mogelijk te doen. Maar ik vind het echt heel erg, dat je in de zorg zo veel moet verantwoorden wat je doet. Ik begrijp wel dat het gaat om gemeenschapsgeld. Dat moet je natuurlijk goed besteden en ook verantwoorden. Maar we zo zijn doorgeslagen in regel- en controlezucht. Het hele systeem is gebaseerd op wantrouwen. Het kost zo veel tijd en negatieve energie, om overal aan te voldoen. Dat wil ik niet meer; ik wil gewoon mensen helpen, vanuit vertrouwen en vanuit mijn hart. punt.”

Dorine droomt van een plek waar ze dat allemaal kan vormgeven. “Wat ik voor me zie is een boerderij, waar mensen voor een therapeutische week kunnen verblijven. Met gezond eten, lichaamswerk, yoga, creatieve therapie, groepstherapie, in de natuur, met aandacht voor elk aspect van de mens. Omdat ik denk dat zowel de mens als de zorg daarbij gebaat is; mensen in verbinding brengen met zichzelf en elkaar.”

Ze is net naar een boerderij gaan kijken. Ook die kwam zomaar op haar pad. Helemaal zelfvoorzienend.. “Daar kan het allemaal gaan plaatsvinden. Ik weet nog niet of het ook gaat lukken, maar het gaat die kant op. In verbinding staan met elkaar en de wereld om ons heen; in vertrouwen en met zorg en aandacht voor elkaar. Dat is mijn droom.”

Tekst en fotografie: Bas Jongerius